Mijn laatste VERSLAG

Op 12 juli zijn Paula en ik wederom naar het oude centrum van Santiago gegaan.

Ca. 10 minuten lopen vanaf ons hotel.

We hebben toen opnieuw de kathedraal bezocht en natuurlijk het graf en beeld van Jacobus.

We hebben rond de kathedraal en terrasjes, (ook de dagen erna) meerdere pelgrims ontmoet die ik in de afgelopen weken tijdens mijn pelgrimstocht heb ontmoet en die ik dus voorbij gelopen ben.

Op die dag ging tijdens de avondviering het wierookvat de lucht in, waar we een filmpje van hebben gemaakt, die Paula inmiddels op mijn reislogger heeft gezet.

Dat was ook heel bijzonder, om dat enorme slingerende wierookvat, dat 1.60 mtr. hoog is,  in het echt door de kerk te zien slingeren op grote hoogte.

Ook staat er inmiddels een filmpje op van mijn aankomst op het plein, dat zij gemaakt heeft enkele momenten voordat we elkaar konden begroeten.

´s avonds was het erg druk in en rond de kathedraal.

Veel muziekgroepen en kunstenaars die hun (vocale) kunsten vertoonden, hetgeen ook erg veel mensen op de been bracht.

Zondag 14 juli zijn we met de bus vanuit Santiago naar Finistère gereden. Een rit van 2,5 uur. ‘n Prachtige tocht langs de oceaan, enorme bergen en de zon erbij!

Ook hier natuurlijk heel veel pelgrims...!

Het was zeer warm en onze voettocht ( 3 km) van het centrum naar de vuurtoren en het einde van de wereld hebben we niet gehaald. Halverwege zijn we omgekeerd omdat het voor Paula niet mogelijk was om onder deze brandende zon, zonder enige schaduw, deze afstand welk ook omhoog liep, te overbruggen.

We doen dat zeer binnenkort nog eens opnieuw.

Wel hebben we op die dag nog Herman uit Hoevelaken ontmoet, die vanuit Santiago  doorgelopen was naar Finistère en samen met ons op een terrasje nog even heeft nagepraat over onze gezamenlijke reis.

Ook het Italiaanse echtpaar, waarvan  later  bleek dat hij een arts was,  en mijn neus onderzocht of hij was gebroken na die enorme valpartij op mijn neus, kwamen we zondagavond in Santiago, nog tegen.

Eerst herkende ik hen niet meer, maar toen ze me aanspraken, werd het me duidelijk.

En Carla niet te vergeten ook haar kwam ik tegen met een groepje pelgrims die ik al eerder had ontmoet. En de 2 Amerikaanse jongens die mij herkenden op een terrasje, wat een bijzonder gevoel geeft dat, je hebt het allemaal “geklaard”.

Verbroedering noemt men dat.

Maar aan alles komt een eind, dus.....

Op maandag 15 juli zijn we naar Barcelona gevlogen en op dinsdag 16 juli naar Rotterdam, waar ik na 3,5 maand weer voet op Nederlandse bodem zette.

Hier stond veel familie en vrienden met een groot spandoek op het balkon mij toe te zwaaien en te verwelkomen.Het was voor mij een complete verrassing.

Paula moest me er dan ook op wijzen dat daar misschien wel mensen voor míj  stonden en na enig speurwerk mijnerzijds ontdekte ik tot mijn stomme verbazing het grote spandoek, met "WELKOM PELGRIM GERARD" erop, welk was gemaakt door de vrienden uit Nieuwegein, geweldig!

Ik voelde mij net een wereldkampioen. Geweldig wat een ontvangst.

Ook thuis was de hele boel versierd met slingers en teksten: welkom thuis. Ik heb genoten.

Gisteren, 20 juli, was er gelegenheid voor alle volgers om naar Haastrecht te komen. Om nog eens na te praten.

Velen hebben van deze gelegenheid gebruik gemaakt en heb ik hen kunnen bedanken voor hun  bemoedigende woorden op mijn reislogger, waar ik ontegenzeggelijk heel veel kracht en steun aan heb mogen beleven in de moeilijke perioden die ik ondervonden heb tijdens mijn tocht.

Na afloop zijn we gezellig met de kinderen en kleinkinderen pannenkoeken wezen eten als afsluiting.

De mensen die niet in de gelegenheid waren om hierbij aanwezig te zijn wil ik graag alsnog op deze manier heel hartelijk dankzeggen voor alle lieve, hartverwarmende en bemoedigende reacties die zij mij gedurende mijn pelgrimstocht hebben gestuurd.

Ook Paula wilt eenieder bedanken die tijdens mijn afwezigheid haar veel gezelligheid hebben gegeven, door even bij haar aan te lopen, te bellen, een kaartje te sturen etc. Het heeft haar zeer goed gedaan te weten dat mensen ook bij háár stil stonden.

Ik wens jullie allen alle goeds toe en dank nogmaals eenieder die op wat voor manier dan ook, heeft meegeholpen deze reis voor mij onvergetelijk te maken.

Hartelijke groeten,  Paula en Gerard