Dag 23 --van Montmort-Lucy naar Sezanne ----- 30km---Totaal 560 km.

Gisteravond heel gezellig gegeten aan de tafel van mijn gastgezin. Dat bestond uit een vader/moeder, hun kinderen met de aangetrouwden en de daaruit onstane kleinkinderen. Een hele groep. Was een gezellig samen zijn. Mijn frans is niet écht super, maar ik leer me verstaanbaar maken. Lekker gegeten, daarna naar 't thuisfront gebeld. En lekker geslapen.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Op mijn hiel had ik eergisteren een “compeed” (blaren) pleister geplakt en daaromheen had ik sporttape geplakt. Nadat ik gisteren gedoucht had was mijn hiel natuurlijk helemaal nat geworden.

Ik besloot heel voorzichtig alles te verwijderen.

Echter dat mislukte volledig.

Op een gegeven moment trok ik toch de pleister er mee af gelijk een heel stuk huid meenemend.

Ik had een wond van zo'n 3 cm. in doorsnee. Helemaal rood en vochtig. Ik besloot er niets aan te doen en eerst maar gewoon in de open lucht te laten drogen. Zo gezegd zo gedaan. Bij het naar bed gaan, een steriel gaasje uit mijn verbandtrommel erop. Het was toen al wat ingedroogd.

Vanochtend na het opstaan kom ik in de keuken bij mijn gastvrouw en word ik begeleid naar een plek aan de keukentafel waar voor mij een mes lag, een grote soepkom/ dessertschaal en 2 stukken stokbrood van ca. 12cm lengte die al in de lengte waren doorgesneden alsmede 3potjes met restanten jam.

Alles lag op de keukentafel. Geen bord oid.

In de soepkom of wat er voor door moest gaan werd koffie geschonken. Het was een kom, die ik met mijn grote handen niet met een hand kon optillen.

Ik denk dat er bijna een halve liter in ging. Na het ontbijt bracht mijn gastheer me weer terug met mijn volle koffie buik naar het dorpsplein waar ik gisteren ook was opgehaald.

Op dit dorpsplein was ook de enige winkel van het dorp, zo stond in mijn routeboek, een bakker annex kruidenier.

Ik dacht dan koop ik hier gelijk mijn lunch voor vanmiddag. Ik sta voor de deur, gesloten, terwijl op het raam een briefje prijkt dat de winkel om 07.00u open is.

Ik kijk nog eens goed maar alles is donker en dicht. Dan realiseer ik me dat het misschien zondag is. Ik kijk op mijn telefoon en ja hoor zondag vandaag. dat heb je als je niet meer in een normaal ritme leeft.

Dan raak je de weg een beetje kwijt. Dus geen lunch vanmiddag. Ik maak nog even een foto van het kasteel van Monmort en begin aan mijn route om 8.20u.

Mijn hiel was behoorlijk gevoelig en ik liep met beide stokken. Ik liep aanvankelijk door enorme vlaktes en weilanden werkelijk onafzienbaar zover als het oog reikt tot aan de horizon. Soms door een stuk bos en dan weer door vlaktes.

Volgens het routeboek was het een verhard pad, maar daar versta ik toch iets anders onder. Het was een soort zandpad wat wel verhard aanvoelt maar geen enkele verharding in de vorm van asfalt of klinkers. Op een gegeven moment werd het ook weer drassig, modderig en kleiig met tractor bandensporen die soms wel 30 cm. diep waren en waar natuurlijk water in stond.

Mijn schoenen die ik gisteren keurig had schoongemaakt zagen er binnen de kortste tijd weer niet uit. Op een gegeven moment vond ik het tijd voor koffie.

Ik kom op een kruising midden in het bos waar een werkplaats staat met allerlei houthakkers gereedschap en een luifel met daaronder een tafel en een paar stoelen met zitkussens er op??? Staat dat voor mij klaar? Dacht ik nog…..
Dus hier lekker gezeten en een paar koppen koffie gedronken.

Na de koffie had ik weer flinke aanloop problemen.

In "het 3 partijen overleg" hebben we toen besloten dat er niet meer gerust zou worden behalve om water in te nemen en  te tappen.

Een lunch had ik trouwens toch niet bij me. Dus zo goed en zo kwaad flink doorgelopen. In het bos van Baye raakte ik de weg kwijt en besloot ik gezien de situatie met mijn hiel om via mijn route planner de kortste weg te nemen naar Sezanne. Om14.30u kwam ik hier aan.

Lysanne:noteer! !
Foyer Francois de Sales 11 rue Aristide Briand te Sezanne.

Het is een verzorgingshuis voor zwaar dementerenden.

De portierster achter het glas in de hal vroeg maar een woord; Santiago?

Waarop ik ja knikte. Daarop werd, zo bleek later “een zuster”, gebeld.

Moeder Overste kwam naar beneden en heette mij hartelijk welkom. Paula had mijn komst al aangemeld toen ze nog op de camping was.

De conversatie verliep volledig in het Duits (had ik al van Paula gehoord tijdens het door haar gevoerde telefoongesprek),  De non vroeg of ik al gegeten had??

Er waren nog wel restjes over van het middageten.

Eerst eten, daarna de kamer. Laat alle spullen hier maar in de hal staan zo besliste zij. Ik naar de eetzaal en zij verdween in de keuken. Korte tijd later kwam ze met een dienblad met een kom soep (kleiner dan vanochtend)

Een bord met aardappels, 2 wortels en een berg vlees en een kom saus.

Daarna stokbrood, ‘n kan water, kaasplankje en een sinaasappel.

Als ik uitgegeten was moest ik maar weer naar de portierster lopen dan zou die haar wel weer bellen.

Heerlijk gegeten, en zo gezegd zo gedaan. Naar de portiersloge gelopen en werd de zuster direct gebeld (volgens instructie)

Ik werd naar de eerste verdieping gebracht kreeg een prachtige kamer met wastafel met bureau met stoel en elektrisch verstelbare fauteuil met uitzicht op de kapel in de tuin. In de kapel kon ik dag en nacht  terecht, zo zei ze.

De douche werd me gewezen. Ik kreeg stapel handdoeken gestreken beddengoed en ze vertrok weer.

Ik heb heerlijk gedoucht en afgedroogd met een heerlijke ruige badhanddoek.

Wat een genot in plaats van zo'n lichtgewicht (zeem) handdoek.

Het is inmiddels schitterend weer geworden. I

Ik ga zo maar even in de tuin zitten, en misschien loop ik dan gelijk even naar de kapel. Bij het douchen bleek trouwens dat het gaasje op mijn hiel niet vast was gaan zitten. Ik loop nu op blote voeten in mijn slippers en doe er morgen een nieuw gaasje op . Het is een heel verhaal geworden.

Ik moet alleen nog even vragen of ze hier ook wifi hebben. Kan ik eindelijk op mijn eigen site kijken.