Dag 72.. Naar Burgos.. 30 km ...totaal.....1853 km gelopen

Gisteravond nadat ik gegeten had, zat ik nog even te genieten van de zon op een bankje voor de refugio, toen er een jonge vrouwelijke pelgrim (ca. 35 jr) aan kwam lopen met haar beide voeten geheel in het verband, waar de bloedvlekken doorheen kwamen  met de voeten in slippers en haar wandelschoenen met de veters aan haar rugzak geknoopt.

Zo kan het dus ook gaan, dacht ik. Ik vind het nog steeds onvoorstelbaar en ben tevens zeer dankbaar dat dit mij bespaard is gebleven tot nu toe. Om ca 21.00u lag het grootste deel van de pelgrims op een oor.

Om 21.30 u. was er een hoop herrie en kwam de beheerder met 3 pelgrims de slaapzaal op, om voor hen een leeg bed te zoeken. 21.30u!! Daar moet je toch niet aan denken?
Vanochtend ben ik bijtijds opgestaan om van het ontbijt te  "genieten" . Dat kostte wel veel moeite. Voor een stukje stokbrood met een klein botertje en een klein verpakt jammetje, een bekertje koffie dat ongeveer 2 cm gevuld was (Sander heeft dit ook eenmaal eerder gezien) voor 3 euro.

Voor het slapen moest ik 5 euro betalen.
Om 7.00u. ben ik vertrokken in de miezer regen. Na eerst geleidelijk aan afgezakt te zijn, door een prachtig bospad  

kom ik in de velden te lopen  Het is ca.15gr. en lichte miezer regen.

Stilte om je heen en alleen de vogels hoor je fluiten. Geweldig. Na 46 minuten komt het eerste plaatsje (Ages) in zicht door de nevel.

Ik loop diverse pelgrims voorbij en loop op een gegeven moment op een steenpad  wat stijl omhoog gaat. Plu weg en Els ervoor in de plaats. Met 2 stokken kom ik boven. Prachtige route door het ruige en bosrijke landschap van Atapuerca naar Burgos.

Tegen 11.00 u. bereik ik de rand van de stad. Inmiddels is de zon erbij gekomen, heerlijk. Het is dan nog 4 km. lopen naar het centrum (refugio) en ik neem het eerste restaurant om Cola Cao ( chocolademelk) te drinken met een broodje erbij. Die Cola Cao krijg je altijd in een zakje bij een glas warme (hete) melk en moet je dus zelf mengen. Het glas is vaak tot de rand gevuld,  en in het zakje zit een behoorlijke hoeveelheid poeder. Dat is dus altijd geknoei. Maar het resultaat is altijd lekker. Als je bij ons iets dergelijks maakt,  moet altijd eerst het poeder erin. Fout dus!!

Ondertussen dat ik geniet van mijn aanvullende ontbijt, mail ik de foto's van gisteren naar huis via wifi. Na 45 minuten stap ik op en loop de laatste kms naar de gemeentelijke opvang.   Het is een schitterend gerenoveerd gebouw vlak achter de kathedraal met een paar(!!) keukens, eetzaal diverse automaten voor warme en koude dranken,  wasmachines drogers enz. Alleen de wifi blijkt kapot te zijn.

Er zijn wél pc's voor Internet maar daar kan ik mijn foto's van mijn telefoon niet mee versturen. Dus moet ik dadelijk naar de stad. Wel heb ik inmiddels alle was gedaan en gedroogd en hetgeen niet in de droger mocht (instructies van thuisfront) hangt nu aan de lijn in het zonnetje. Er zijn inmiddels vele pelgrims van afgelopen nacht ook hier weer gearriveerd,  waaronder een Italiaans echtpaar dat gisteravond bij het diner bij mij aan tafel zat.  De man is echter op dat steenpad (van de foto) wat zo omhoog ging, flink gevallen en heeft benen en tenen flink kapot.
Hij loopt nu op blote voeten in sandalen. Het ziet er niet fraai uit.

Maar zegt hij: ” dat hoort bij de Camino.” Ik ook weer gerust gesteld. ....
Zij lopen hem trouwens voor de 2e keer. Overigens: Mijn neus en alle andere beschadigingen zijn weer aardig aan het genezen, ook van mijn knie heb ik weinig last meer.

Na de verplichtte bezigheden ben ik naar het centrum gelopen om de stad te bezichtigen en vervolgens iets te eten. Wat een gezellige stad, terrasjes, veel mensen , muziek, sfeertje. Het is ook mooi weer, dus dan leeft men meer en meer op straat. Vorige week in Pamplona had ik, toen samen met Sander het zelfde ondervonden. Een prachtige Kathedraal, die ik wel heb gefotografeerd maar niet bezocht, vermoedelijk ga ik dat komende zomervakantie met Paula doen. De plannen zijn er. Zo'n stad bezoek je niet even, daar moet je de tijd voor nemen.

Om 21.uur is het stil als Paula nog voor ons dagelijks praatje belt. Ik lig al op bed, weliswaar aangekleed, voor het geval ik nog van de zaal af zal moeten. Er liggen dan ook al mensen te slapen. En ja hoor, na enige minuten word ik gevraagd even te willen verkassen naar de hal, op 2 hoog.

Mijn rugzak staat klaar voor morgenochtend, alles zit erin en datgene wat ik nu aanheb, trek ik morgenochtend weer aan als ik vertrek. Ik wil iets later vertrekken dan normaal, indien me dat mogelijk wordt gemaakt door alle anderen. Morgen ga ik op weg naar….Hontanas… 30 km te gaan. Categorie twee schoenen!!

Een hele bijzondere route want na de eerste 10 kilometer wacht ons dan definitief de eenzaamheid van Castilië. De MESETA……..