Dag 42 van Les Billlanges naar Montignac 30 km….totaal 1115 km.

Om 8.30 uur vanochtend afscheid genomen van de Engelsman Phillip en de Fransman Daniel.

Ik verliet als eerste het overnachtingsadres. Het was miezerig weer en donkere wolken waren niet van de lucht waar je ook keek. Ik vertrok toch in mijn korte mouwen shirt en dacht ik zie het wel.

Het was wederom vandaag behoorlijk klimwerk niet zoals gisteren maar toch alsmaar glooiende en stijgende wegen. Ik liep aanvankelijk door enorme vlaktes en weilanden en later ook wel wisselend door het bos. Het was halen en brengen met de regen.

Ik heb wel aardig wat vergezichten gehad maar altijd met donkere wolken omgeven. In het bos was het erg stil. Ik kwam niemand tegen en hoorde alleen de koekoeken weer roepen en de vogels fluiten. Ook heb ik een stuk langs de rivier de Taurion gelopen en over de brug er overheen. Het is een enorme brede rivier en slingert zo voor mijn gevoel eindeloos door het landschap, schitterend.

Rond 12.00 u heb ik gegeten onder een afdak bij een boerderij in het plaatsje Berignac. Ik zat net mijn boterham te smeren toen er een fikse bui losbarstte. Na het eten was het weer droog en scheen zelfs een waterig zonnetje toen ik weer op stap ging.

Er is mij wel eens gevraagd of ik nooit kasteeltjes zie. Nou die zie ik wel, maar veelal zie je in de verte de torentjes en als je dan dichter bij komt is het kasteel verdwenen achter een hoge muur of bomen.  Maar vanochtend zag ik er weer een die ik dichter bij toch nog aardig tussen de bomen kon fotograferen.

Toen ik echter 2 uur later nog eens om mij heen keek, zag ik hetzelfde kasteel in de verte op de heuvel liggen. Zie foto.

Om 14.30 u kwam ik aan in Gare d ' Aureil waar ik meende dat ik daar zou slapen vandaag. Dat was echter niet helemaal juist. Het overnachting adres bleek 2 km. van de route te liggen in het gehucht Montignac. Net toen ik verder wilde gaan barstte er een enorme onweersbui los. Op dat moment stond ik onder grote dikke bomen en had zodoende gelegenheid om mijn poncho aan te trekken. Ik was er om 15.00 uur. De deur was open. Op mijn kloppen werd niet gereageerd. Ik stapte naar binnen en stond gelijk in de woonkamer. Daar heb ik mijn natte plunje uit getrokken en de vrouw van het overnachtingsadres gebeld dat ik was gearriveerd. Ik begreep dat ze er direct aan kwam. En ja hoor 3 minuten later werd er op de deur geklopt. Daar was ze. Een vrouw van 70+. Ze kwam in een auto voor rijden.

Ze vertelde me dat ik boven kon slapen en douchen en dat ze om 19.00u warm eten komt brengen. Ze keek in de koelkast en haalde er een fles witte port uit en zei: aperitief! !

Het is een enorme particuliere pelgrimsopvang met boven 25 bedden. 4 van die ruimtes zoals op de foto staan.  Beneden liggen er nog 7 matrassen op elkaar voor geval van nood.

 Inmiddels ontzettend lekker gegeten, er was wel voor 3 personen gekookt. En jullie weten inmiddels wel dat ik een goede eter ben, dus..... trek er je conclusies maar uit.

De gastvrouw heeft voor mij geprobeerd een nieuw onderkomen te regelen, maar de persoon in kwestie aan de andere kant van de "lijn" wilde dezelfde vergoeding van mij hebben, welk ik vandaag moet betalen maar dan zonder diner en ontbijt.  Ze waren toch aan het redetwisten, leuk om te horen. En dát voor mij. Op een bepaald moment draait ze haar gezicht naar mij en zegt tegen mij al hoofdschuddend: nee hé? Nee hoor, zeg ik ook.( in het Frans natuurlijk). Dus dat ga ik morgen nog even bekijken.

Ik ga eerst naar de stad Limoges, dus een kilometer of 9 denk ik. De stad bekijken. En een kaart kopen van de omgeving, want volgend Paula moet ik meer naar het zuidwesten lopen, ik heb wel een routekaartje van iedere dag maar daar kan ik het geheel van de totale route niet zien. En al die kaartjes onder elkaar geeft geen goed beeld.

Er was enige stagnatie met het verslag verzenden, heb ik begrepen. Sorry voor jullie, volgers.

Foto's komen nog, ook dat lukte kennelijk niet om die in Ned. te krijgen.