Dag 47 van Périgueux naar Saint Astier 22 km--totaal 1242 km gelopen

Vanochtend samen met de gastheer ontbeten.

Er was geen enkele andere pelgrim aanwezig.

Wat maakt deze man een werk van het ontbijt. Gisteren evenzo.

Stokbrood geroosterd brood warme gebakken kleine broodjes, koffie broodjes, koffie thee jus d'orange melk. Geweldig!

Lysanne: "noteer dit adres voor je volgende etappe".

Daarna op mijn badslippers naar de cordonnier in de motregen onder mijn gisteren gekochte paraplu bij monoprix voor € 6.00. Daar kun je toch geen armoede voor lijden.

Echter ik had geen rekening gehouden met mijn 4-wielige medeweggebruikers.

Binnen de kortste keren was mijn broek en mijn sokken drijfnat.

Het leek wel of ze er een sport van maakten wie het hardst door de plassen kon scheuren.Bij binnenkomst werd ik gelijk herkend en mijn schoenen werden gepakt.

Met natte sokken stap ik mijn opgelapte schoenen en wordt door de schoenmaker uitgeleide gedaan met een "Bon Camino".

Het is eerst wel vreemd lopen met hakken onder je schoenen maar het went snel. Ik loop een iets andere route terug als heen en loop even langs de supermarkt om mijn lunch pakketten voor de komende dagen te kopen.

Daarna als ik een straat oversteek, hoor ik ineens hard mijn naam roepen. Ik zie niemand en doe een paar stappen terug en kijk de straat in. Wie komt daar aanlopen?

Onze Engelsman Philippe samen met een Engelse vrouwelijke pelgrim.

Ik herkende hem eerst niet omdat hij helemaal ingepakt was in zijn poncho. Ze hadden ook in Périgueux geslapen, maar op een ander adres, en waren ook op weg naar Saint Astier.

Ze hadden nog geen slaapplaats geregeld voor de komende dagen. Toch wel heel bijzonder dat je regelmatig dezelfde mensen ontmoet.

Ik heb ze gegroet en ben doorgelopen naar mijn slaapadres om mijn rugzak op te halen. Eerst droge sokken aan getrokken, poncho aan en op stap. In het plaatsje Chancelade neem ik de tijd om de benedictijner abdij uit de 12e eeuw te bekijken en steek natuurlijk ook een kaarsje aan.

Prachtige abdij zie foto's.

Als ik de abdij uitkom is het droog geworden en ook wat lichter dus ik besluit om mijn poncho uit te doen.

Om ca. 11.45u begint het weer enorm te regenen. Ik loop net langs een zwembad fabrikant met grote showroom en overkapping met voorraad zwembaden. Hoewel het nog vroeg is besluit ik hier, tussen de zwembaden mijn lunch te gebruiken in de hoop dat het daarna droog zal zijn.

Helaas ijdele hoop. Weer ingepakt in poncho vervolg ik na de lunch mijn weg.

Dan om 13.00u wordt het weer droog en begint waarachtig ook nog de zon te schijnen. Poncho weer uit. Heerlijk. Wat kan een mens dan genieten.

Dan om 14.00u zie ik recht voor mij enorme donkere wolken samen pakken. Het wordt met de minuut dreigender en dreigender. Ik heb nog ongeveer 3 kwartier te lopen en bid onze lieve Heer dat hij het nog 3 kwartier “op houdt”.

Het lijkt wel nacht te worden zo donker als het wordt. Ik moet dan nog een kwartier lopen. Ik zie de kerk in de verte. Het wordt nu echt zo donker als als de nacht.

Als ik bij de kerk aankom, bel ik mijn overnachtingsadres zoals afgesproken.

Zij komen mij halen met de auto.( service) Ze wonen 1.5 km. van de route.

De kerk is gesloten en er is geen enkel afdak te zien. De gastheer belooft direct te komen. Even later vallen er enkele enorme grote druppels. Dan stopt er een auto; “monsieur ollande?”

“Ja”, en mijn rugzak verdwijnt in de kofferbak en we rijden weg en op hetzelfde moment barst het los. Dank, dank heel veel dank!  Niet weer drijfnat geworden tenminste.

Zo ongeveer een bui als ik bij mijn zoon Peter in Nigeria heb meegemaakt. Hij zet de auto aan de kant. De ruitenwissers kunnen het niet aan en de straat staat blank. Als het later wat minder wordt gaan we weer rijden. Het hek voor het huis gaat elektrisch open net als de garagedeur.

We zijn droog binnen. Is dit toeval of niet?
Binnen wordt ik opgewacht door de gastvrouw en krijg ik iets te drinken aangeboden. Mijn kamer wordt gewezen, prachtige kamer met 2 persoons opgemaakt bed en schitterende badkamer met open kast waarin wel 20 badlakens handdoeken gastendoekjes washandjes liggen en de verwarming staat hoog aan. Wat een luxe voor een pelgrim!
Vandaag 22 km gelopen exclusief de 3.5km. naar de schoenmaker.

Vanavond eet ik hier mee.

Eerst aperitief soort appel jenever smaakte BUITENGEWOON!!
Soep vooraf, daarna natuurlijk sla doperwten schotel met spek en lenteuitjes saucijzen, kaasplank en stokbrood en als toetje dame blance met warme chocolade saus en natuurlijk overvloedig wijn bij het eten.

De gastvrouw was erg in haar sas dat ik het eten zo lekker vond, 2 mensen "blij". Ze kon me dat niet verstaanbaar maken, maar ze tekende een grote glimlach op haar gezicht. Dat was voldoende voor me, daar kan toch geen "frans sprekende" tegenop
Morgen ochtend om 8.00u ontbijten en dan brengt de gastheer me weer terug naar de kerk in Saint Astier waar de volgende etappe begint.

Morgen loop ik naar Mussidan. Een collega van de onderwijsbond haalt mij op bij de "Mairie" en ik blijf bij hem in de caravan slapen op de camping in Douville waar hij op dit moment met zijn vrouw vakantie viert. Ik vind dat heel erg leuk. Vanmorgen kreeg ik die uitnodiging via deze reislogger. Het maakte me erg blij, ik verheug me er echt op.

Lysanne: noteer dit adres ook maar, van madame Delugin in Saint Astier uit je routeboek. Een echte aanrader.