Dag 60 naar Ostabat…9 km. gelopen….en 17 km. gereden... totaal 1532 km. gelopen
31 mei 2013 - Ostabat-Asme, Frankrijk
De Franse dame van gisteren (Marie) is op de terugweg. Ze kwam gisteren uit Ostabat en ging vandaag naar Orthez. Precies contra aan wat wij lopen.
Wij hebben vanochtend om 7.00u. ontbeten en toen regende het alweer enorm.
Om 7.45u. vertrekken wij gezamenlijk, in de regenkleding, maar ik geef direct aan dat ik flink doorstap en dat ik ze vanavond in de gîte wel weer zal zien.
We lopen over de D933. Marie had gisteren ook gedeeltelijk over de D933 gelopen omdat het routepad volledig onbegaanbaar bleek, zo vertelde ze.
Het regende vanochtend zo gigantisch dat ik na een half uur al doorweekt was. Het kwam ook doordat de weg blank stond en elke auto en vooral de vrachtwagens mij bij het passeren zo'n enorme stortdouche gaven dat ik daarvan alleen al nat was tot op mijn botten.
"Ik vroeg mijzelf af waar ik eigenlijk mee bezig was?
Is dit wat ik nou graag wilde? Dag in dag uit in de regen lopen en elke dag weer elke vezel aan je lijf door en doornat te laten worden? Pelgrimeren, ja. Afzien, ja. Incasseren, ja. Ontberingen, ja.
Maar moet je er ook niet een beetje van kunnen genieten? Iets kunnen zien, van de natuur genieten en van de omgeving meekrijgen? Doe ik dat nu?
Hoeveel dagen, weken, loop ik nu in de regen, ingepakt, beslagen bril, niets kunnen zien, alles nat en koud. Mijn portemonnee met inhoud, mijn routebeschrijving en kaart, vastgeplakt in mijn waterdichte hoes, water in mijn schoenen, natte telefoon die niet werkt, inmiddels ook water in mijn horloge. Wanneer houdt dit op?" Als ik dit alles overpeins, hoor ik een luid getoeter.
Er stopt een auto aan de overkant. Adriaan doet de deur open en wenkt. Zij zijn na ca. 3 km. teruggegaan omdat ze het te gevaarlijk vonden langs de D933 met al die vrachtwagens en met dit weer, en hebben onze hospita van afgelopen nacht gevraagd om hun te brengen. Dat wilde ze wel doen.
Mij hebben ze na 9 km. opgepikt. Rugzak en poncho in de achterbak en met mijn doorweekte kleren neem ik plaats naast Narda op de achterbank. Onze hospita kijkt om en schudt haar hoofd. Het is niet anders. We rijden in fikse buien naar Ostabat.
Onderweg zien we zeker nog 10 pelgrims lopen of schuilen in bushokjes of andere schuilgelegenheid....
Ik denk terug aan de afgelopen uren, toen ik de rivier over stak, ook hier zag ik hoe woest het water wild kolkend voortraasde. Er lag een camping naast……….. daar hoort ook beter weer bij.
Als we bij de gîte aankomen kolkt het water uit de straatputten die de toevoer van zoveel water wat van hoger gelegen gebieden komt, niet kan verwerken. Bij regelmaat spuit het water zelfs 30 cm hoog.
Er is niemand bij de gîte aanwezig. Er wordt gebeld.
De beheerder zal er om 11.30u. zijn. We schuilen in het voorportaal van de kerk en zien dát alles allemaal maar eens aan, een ieder heeft zo zijn eigen gedachte.
Koud en drijfnat zoeken we een betere plek om te wachten, tenslotte duurt het nog zeker een uur voordat er iemand komt met de sleutel.
We zoeken een zitgelegenheid en komen in de plaatselijke kroeg, drinken er warme chocolademelk en wachten tot het tijd is. Dan gaan wij naar de gîte tegenover de kerk. 
Het is een fiks huis, geheel keurig opgeknapt met grote kamer, schitterende moderne keuken (vaatwasser, etc.) tuin met ligstoelen en kussens! ! (helaas niet voor ons) en boven 5 slaapkamers, waarvan wij er een 3 persoons in gebruik nemen. Na het douchen en omkleden gaan we onze lunch gebruiken.
In het gastenboek staat ook een reactie van iemand die schreef dat het interieur hier vele malen beter is dan bij haar thuis!
We hebben ook een houtkachel die brand, heerlijk. De verwarming is uit . De vrouw van de gîte kwam vanmiddag de kachel aanmaken. Er is nog maar een stukje hout en dan is het op maar we hebben ons nu wel lekker warm gestookt.
Om 15.00u werd het droog buiten.
Vanmiddag boodschappen gedaan bij de kroeg van vandaag, erg duur maar het is het enige verkooppunt van de plaats. Er zijn 2 deuren. Eén voor de winkel en één voor de kroeg.
Beide met een verschillende belgeluid, als de winkelbel gaat, laat de kastelein de kroeg spoorslags achter zich en spoedt zich naar de winkel. Vanochtend toen we chocolade melk besteld hadden was hij net klaar met inschenken toen de winkelbel ging daarna kwamen er nog 2 klanten. Toen hebben wij onze chocolade melk zelf maar van de bar gepakt.
We eten vanavond aardappel puree met doperwten. Veel anders was er niet te krijgen.
Om 5 uur komt Vincent, de Fransman, binnen wandelen. Hij was vanmorgen om 8 uur gestart en had er 9 uur over gedaan om hier te komen. Je hoeft niet te vragen of hij nog een draadje droog aan het lijf heeft. 9 uur!!!!!!!!!!!
De moed begint iedereen zo langzamerhand in de schoenen te zakken. Na het eten zien we heel in de verte het zonnetje schijnen op de bergen van de Pyreneeën. Maar hier is alles toch nog steeds grauw en grijs. Maar het uitzicht is toch mooi!!!
Ik had al gezien dat je "loopsnelheid" aan de hoge kant was. Ik kan begrijpen dat je de auto genomen hebt; ik had het allang gedaan.
Vanavond hoorde ik op het nieuws dat het in het noorden van Zweden 29 graden is en dat er in de Pyreneeën 80 cm sneeuw gevallen was.
Respect voor je doorzettingsvermogen.
Teun
We hebben het ook op de tv gezien dat het weer bar en boos is bij jullie. Maar met het vooruitzicht straks Paula weer te zien moet je toch nog maar ff doorbijten (hoe zuur die appel ook is). En daarna met het einddoel in zicht en hopelijk beter weer, heb je straks deze zeer zware tocht maar mooi volbracht. Gerard hou vol en groeten vanuit Gouda van Hans Steenbeek.
Veel succes..
Groeten,
Sander en Annebelle
Gr uit Gouda Ron Zegwaart.
Toen wij afgelopen middag in een stralend zonnetje door Delft slenterden, moesten wij aan jou denken en aan alle ontberingen, die je moet doorstaan. In de kapel van Maria van Jesse hebben we een grote kaars voor je opgestoken met daarbij de wens om je pelgrimstocht minder zwaar te maken.
Maria van Jesse werd al aangeroepen tijdens de Kruistochten, dus laten we hopen dat onze bede voor jou wordt verhoord.
Houd moed; ooit zal het toch wel eens beter weer worden.
Hartelijke groeten van Olga en Theo Broers-Intres
Bestaat het gezegde "na regen komt zonneschijn" niet meer of toch nog wel. Het blijft nog wat onduidelijk inde Pyreneeën maar daarna zal het hemelwater verdwijnen en komt het zweet. Als ik het goed zie dan hebben jullie inmiddels wel een leuke club pelgrims, die elkaar ontmoeten, verlaten en weer ontmoeten.
We wisten best wel dat je een volhouder bent en nu overtref je echt onze stoutste verwachtingen.
Neem wat rust dan komt het vanzelf wel ok, zeker wetend dat nu de kilometers optellen jij kunt aftellen. En dan, zo zag ik op tv bij Kruispunt dat het in Spanje ook steeds leuker en boeiender wordt en het echte pelgrimsgevoel gekoesterd wordt. En het is goed finishen is in SdC.
Hartelijk groet en pelgrims plezier.
Joop en Letty
Overigens wel aardig om te zien dat ook Rita Schoolenberg, een medestudent van Letty en nog steeds wel met elkaar in contact, je volger is en zij weet niet dat Paula een zus van mij is. Leuk, niet zo?Langs deze weg een groet naar haar.
Frans
Mijn wekelijkse 'cross country Bangalore' op de fiets - meestal een kwestie van stof happen - leek vorige week ook meer op veldrijden in de Nederlandse polder. Overal modderpoelen en plassen. De 50 km duurde in plaats van 2.5 uur opeens bijna 4 uur. Trappend zonder vooruit te komen, het achterwiel slippend in de modder, moest ik steeds denken aan jouw verhalen van steile, gladde bospaadjes die doodlopen in wat takkenbossen. Ik heb een paar ik gedacht: Ik stop mijn fiets in de eerste de beste tuktuk die ik zie en laat me lekker naar huis rijden. Ik heb het niet gedaan, maar als ik elke dag zo'n tocht moest maken, zou dat er al lang van gekomen zijn. Dat het jouw pas op dag 60 gebeurt, vind ik een enorme prestatie.
Hou vol, nog maar tig dagen afzien en dan ben je er.
Ik hoop van harte dat je beter weer krijgt. Bon voyage
Niet normaal zoveel regen en elke dag. Heel veel sterkte
Else en Kees
Als duursporter weet ik dat er altijd momenten zijn waarop je denkt WAT DOE IK HIER. Wees er van overtuigd dat daarna de voldoening van het volbracht hebben komt. Dus doorgaan en veel sterkte,
Gerard de Goede en
Marja
Ik wens je sterkte en mooi weer toe.
Groet,
Rolph