Het ontstaan van de Pelgrimsroute

Van Internet:

De Weg naar Santiago is een route die pelgrims uit Spanje en uit de rest van Europa/Wereld gaan om de stad Santiago de Compostela te bereiken. Hier vereren zij de relikwieën van Santiago el Mayor. Tijdens de middeleeuwen was het hier erg druk om dan tijdens de volgende eeuwen langzamerhand in de vergetelheid te vervallen. Maar nu, tijdens de moderne tijd is er een hernieuwde populariteit waar te nemen.

De weg naar Santiago is door de Unesco op de lijst van het Werelderfgoed gezet en van de Raad van Europa kreeg de weg de eretitel “De langste Straat van Europa”.
Het begin van de weg:

De vroege geschiedenis van de eredienst in Santiago,tijdens het Romeinse Spanje, zijn onbekend. Maar het lijkt er op dat in 814 zich er hier relikwieën bevonden van de apostel. Op het einde van de achtste eeuw strekte het christendom zich over gans Europa uit en tijdens de negende eeuw kwam de stroom pelgrims goed op gang door de culturele contacten tussen de Europese naties.

Ontdekking van het graf:

De Castiliaanse naam "Santiago" is in het Gallego “Sant Iago” en in het latijn “Sanctus Iacobus”.

De oorsprong van de eredienst in Santiago blijft in de duisternis van de tijden gehuld. Op het einde van de achtste eeuw verspreidde zich in het noordwesten van het Iberische schiereiland de legende van Santiago el Mayor. Hij zou in de streek begraven zijn na de evangelisatie die hij hier deed. Acht eeuwen na de dood van de apostel, in het jaar 813, zag de kluizenaar Pelayo of Paio een ster boven het bos van Libredón.

Hij zei dit tegen Teodomiro, bisschop van Iria Flavia. Beiden gingen zij naar het bos en in het dichte struikgewas ontdekten zij een oude kapel waar zich een begraafplaats uit de Romeinse periode bevond. De ontdekking van het graf viel samen met de vlucht van de christenen die naar het Asturisch koninkrijk kwamen om er verder hun geloof te kunnen belijden.

Alfonso II el Casto, Koning van Asturië, reisde met zijn hof naar deze plaats en hij werd daardoor de eerste pelgrim uit de geschiedenis. Hij liet er een kleine kerk bouwen en dit nieuws verspreidde zich snel, Daarna werd het graf van Santiago geopenbaard.

Het begin van de pelgrimstocht

Door de ontdekking van de relikwieën van de apostel in ongeveer 813 en met de goedkeuring van Karel de Grote die zijn grenzen verdedigde tegen de invasies van de Moren groeide Compostela uit tot een pelgrimsoord.

Vanaf het midden van de twaalfde eeuw begonnen er grote aantallen pelgrims naar dit oord te komen. Veel sneller verspreidde het nieuws zich over het ganse christelijke Europa en de pelgrims kwamen naar deze plaats die toen nog Campus Stellae noemde, een naam die later veranderd werd in Compostela.

Consolidatie van de weg naar Compostela

Het aantal pelgrims steeg enorm vanaf het begin van de tiende eeuw toen de Europese bevolking het isolement verbrak waarin zij gedurende eeuwen geleefd hadden. De eerste contacten gebeurden onder een religieuze achtergrond

De neergang van de Weg:

Vanaf de veertiende eeuw kwamen er grote sociale omwentelingen in Europa en die hadden hun weerslag op het aantal pelgrims dat naar Compostela kwamen.

Het Chisma van 1378 verdeelde de christelijke wereld en ook tijdens de vijftiende eeuw verbeterde de toestand niet, het oude continent werd geplaagd door oorlogen, honger, pest, misoogsten, droogtes, …..

De geschiedenis van de weg naar Compostela is onlosmakelijk verbonden met de Spaanse koningen die de weg zoveel mogelijk trachten te begunstigen door de bouw en de verdediging van een netwerk van abdijen in het noorden van Spanje en in de onmiddellijke nabijheid van de Weg. Deze politiek drukte ook de wens van de Spaanse koningen uit dat zij het christelijke isolement wilden doorbreken door middel van dynastieke, culturele en religieuze banden.

Na de middeleeuwen verloor de weg zijn belangrijkheid.

In het heilig jaar 1993 besloot de autonome regering van Galicië om de weg naast een religieus ook een toeristisch tintje te geven en deze campagne kreeg de naam Xacobeo 93.

Dankzij dit plan werden er werken langs de weg uitgevoerd en aan de infrastructuur voor de pelgrims werden ook de nodige verbeteringen aangebracht. Voor dit plan verkregen zij de medewerking van de andere autonome gebieden in Spanje waardoor de weg liep.

Vanaf dat moment werd de weg terug populairder en men deed de weg te voet, met de fiets of met het paard. Het was nu een religieuze, spirituele, sportieve, culturele en economische activiteit. De weg is aangegeven door middel van geschilderde gele pijlen, palen en andere signalen.

Herbergen:

Tijdens de verschillende haltes in de dorpen langs de weg zijn er twee soorten herbergen:

1)   Publieke:

Er zijn herbergen in elk dorp en in deze herbergen komen de pelgrims op de eerste plaats die alleen of in kleine groepen reizen en zij geven prioriteit aan minder validen, en vervolgens in deze volgorde aan voetgangers, ruiters, fietsers en ten laatste aan gebruikers van elk ander soort vervoer zoals auto's, autobussen, enz. Het netwerk van de herbergen van de regering kost 3 euro per pelgrim per nacht. Tot enkele jaren geleden was een overnachting gratis.

2)   Private:

De uitbaters zijn particulieren of verenigingen die normaal werken zonder

winstbejag.

Het paspoort van de Pelgrim: Het Credential

Het is een boekje dat men kan verkrijgen in sommige herbergen of kerken en in dat boekje moet men enkele keren per dag een stempel laten zetten als bewijs dat men de weg volgt.

Voor de pelgrim is het belangrijk omdat men met dit boekje toegang krijgt tot de herbergen.

Het is de gewoonte om een donatie te geven bij het verkrijgen van het boekje maar als men moeilijk aan het boekje geraakt zijn een stapeltje papier met daarop de stempels ook geldig als bewijs dat men de route daadwerkelijk afgelegd heeft.

De “Compostela of Compostelana”

De Compostela is een certificaat dat uitgegeven wordt door de kerkelijke overheid aan de pelgrims die hun bestemming bereikt hebben. Om dit certificaat te verkrijgen moet er een minimum afstand afgelegd zijn en die is momenteel 100 km voor voetgangers en 200 km voor fietsers of ruiters.

Het paspoort van de pelgrim zal zorgvuldig onderzocht vooraleer het certificaat zal afgeleverd worden. Als er een stempel ontbreekt of  een missing in de datums,

kan genoeg zijn om het certificaat te weigeren.

De kerkelijke overheid van Santiago levert 100.000 certificaten per jaar af aan pelgrims

Finisterre:

Traditioneel gaan pelgrims die een grote afstand afgelegd hebben om in Santiago te komen nog enkele kilometers verder in westelijke richting om er “het einde van de wereld” te bereiken, een plaats die de Romeinen finis terrae noemden. Een aantal studies zeggen dat de “Weg naar Santiago” ook een christening was van de oude pre-romeinse volkeren van Ara Solis en dat dit in Finisterre ligt.

De oude bewoners van het schiereiland vereerden de zon en het wonder van de dood en de verrijzenis van Christus paste in dit plaatje. Tijdens de middeleeuwen gebruikte de christelijke ritus Christus als “het licht van de wereld”, "Ego sum lux mundi". Vandaag de dag is Finisterre het einde van de weg.

Gedurende eeuwen ontwikkelden zich in Finisterre een aantal reinigingsrituelen "ritos de purificación", die elk een grote symbolische waarde hadden. De meeste pelgrims deden drie rituelen:

·     Baden op het strand van Langosteira, aan de Costa de la Muerte. Dit is een symbolische reiniging van het lichaam. De pelgrim wast alle stof van zijn lichaam.

·     Verbranden van de kledij en schoeisel: met niets gaat men naar het nieuwe leven.

·     Zonsondergang: symbool voor de dood en de verrijzenis, de dood van de zon in de zee en de opkomst van de zon de volgende dag.

Tijdens de laatste tien jaar heeft Finisterre zijn rol terug opgenomen als het einde van de wereld en elk jaar komen er meer en meer pelgrims naar hier om de symbolische rituelen uit te voeren.